Bouw mee

Terwijl we deze blog schrijven, zijn we neergestreken aan de lake. Even bijkomen, genieten van de natuur. Alles laten bezinken en opladen voor de laatste twee weken, waarin we o.a. de training aan de kleuterleerkrachten hopen te geven.

Afgelopen week was een beetje een overgangsweek. Maandag zijn we in Mbulumbuzi geweest, om met de laatste groepen kinderen de Hollandse spelletjes te spelen. Dinsdag hebben we dit in Namitambo gedaan. Op Goede Vrijdag begint de vakantie voor de kinderen. Het tweede termijn is afgesloten. De school is nu twee weken dicht. Dat betekent voor ons, dat we de kinderen niet meer op school zullen zien, want na de twee weken vakantie zit onze tijd in Malawi er op. We hebben een beetje geprobeerd afscheid van ze te nemen. En niet alleen van de kinderen, maar ook van de enthousiaste meesters en juffen op de scholen. We kunnen weemoedig worden, maar dat zijn we niet. Want als we terugkijken naar onze tijd op deze twee scholen van Timotheos, waar twee kleuterklassen en standard 1-4 zijn, dan denken we aan:

-          De veilige sfeer. Als je aan komt lopen bij de school, zie je blijde kinderen. Als je ’s middags weg gaat, zie je blijde kinderen. Liever gaan ze nog niet naar huis, want bij de school is het fijn, veilig, gezellig. Wat word je daar blij van! Kinderen die een moeilijke, verdrietige, arme thuissituatie hebben, maar die hier op school een veilig plekje hebben;

-          De gedreven leerkrachten. Eén van de teachers zei eens: niemand is 100% perfect, we kunnen altijd nog wel wat leren. En dat lieten deze teams zien. Allebei stonden ze er voor open om met en van ons te leren. Zo dachten we bijvoorbeeld met ze na hoe je een goed rolmodel kunt zijn. Dit aan de hand van een plaat over een tuinman. Plantjes groeien door water, aandacht, maar ook door zonlicht. Een tuinman is niet bij machte om dit licht te laten schijnen, dat doet God. Zo heeft ook een leerkracht de hulp van God nodig, we zijn niet bij machte om ons werk alleen te doen. De meerwaarde van een christelijke school, waarbij we ook met de leerkrachten nadenken over wat dat nu precies betekent;

-          Relatief kleine en overzichtelijke klassen. Vorig jaar liepen we stage op de overheidsscholen. Daar zaten gemiddeld meer dan 100 kinderen op de grond. Eén leerkracht voorin, die dapper aan het lesgeven was. Wie het mee kan pikken heeft geluk, maar verder gaat er veel over de hoofden heen, letterlijk en figuurlijk.
Maar als je bij één van ‘onze’ scholen de klas binnen stapt, zie je bankjes, met daarachter kinderen die geconcentreerd naar de teacher kijken. Waarom geconcentreerd? Omdat ze een eigen, rustige plek hebben. Omdat ze goed kunnen zitten op een schoolbankje. Omdat ze een eigen pen en schrift hebben. Omdat de leerkrachten creatief zijn en hun onderwijs ondersteunen met zelfgemaakte, creatieve platen/poster/voorwerpen. Omdat deze leerkrachten weten wat elk van hun kinderen nodig heeft. Toen we de leerkrachten vroegen om een update over de kinderen in hun klas voor de sponsors in Nederland, konden ze precies aangeven of de betreffende leerling een slowlearner (moeite met leren), average (gemiddeld) of fast learner (snelle leerling) is. Logisch dat je dat niet precies weet als je meer dan 100 kinderen in de klas hebt. Maar hier weten de leerkrachten wél wat hun kinderen nodig hebben, omdat er in deze klassen zo ‘n 40 kinderen zitten;

-          De Bijbelverhalen die worden verteld. Elke morgen start met een Bijbelverhaal. Wat waardevol! Op de overheidsscholen wordt er alleen Bible knowledge (theorie over het christelijk geloof) of Religious education (onderwijs over verschillende godsdiensten) gegeven. Maar op ‘onze’ scholen horen de kinderen elke dag een Bijbelverhaal.

Weemoed past hier niet bij, maar juist dankbaarheid. Het is mooi om te zien dat de scholen hier zo draaien. Toen wij hier begin januari aankwamen en standard 1-4 zagen (vorig jaar was dit er nog niet), waren we echt enorm verrast. In de tijd dat we hier zijn geweest, zijn we het steeds meer gaan waarderen dat deze klassen er zijn. Maar we waren ook een beetje bezorgd. We keken naar standard 4, waar zo ’n veilig klimaat heerst in de klas, waar de kinderen een hechte band met elkaar hebben. Moeten deze kinderen volgend jaar terug naar de overheidsschool? Vallen ze dan niet enorm terug? Dan worden ze weer één van de vele leerlingen. En nu weten ze hoe het ook anders kan zijn. Ook de leerkrachten van deze scholen maken zich hier zorgen over. Het gaat om de toekomst van deze (wees)kinderen.
Maar wat een mooi nieuws is er vorige week gekomen! Vanaf volgend schooljaar zal er elk jaar één standard bij de eigen school komen, zodat het jaar na jaar opgebouwd kan worden. Volgend seizoen (september) zal standard 5 gestart worden op de school.

Natuurlijk brengt dit kosten met zich mee: een leerkracht, een lokaal, schoolmaterialen, banken, etc. Een gedeelte van ons sponsorgeld zal hieraan besteed worden. Nog niet genoeg voor alles wat nodig is. Niet onze vraag, maar de vraag van de kinderen uit standard 4: willen jullie ons helpen om volgend jaar weer zo ’n leerzaam en waardevol schooljaar te hebben? Dan kun je vanuit NL je steentje bijdragen! Van het sponsorgeld dat wij hebben meegebracht, zal er 3500,- besteed worden voor standard 5. Mocht je nog wat willen doneren, dan kun je dit overmaken naar: NL91 RABO 0312 0275 32 o.v.v. standard 5.

Toen de teachers en de kinderen hoorden dat er een standard bij zou komen, hebben we hun blijheid gezien. Ze zullen jullie zeker dankbaar zijn!

Liefs,

Ons