Teaching the teachers

De afgelopen week en ook deze week staat in het teken van de nursery training. Samen met 66 kleuterleerkrachten en een aantal vertalers hebben we enorm veel geleerd! Timotheos heeft op verschillende plekken kleuterscholen. Hier komen de kinderen van 8.00-11.00 uur voor onderwijs en een maaltijd. De leerkrachten die voor de groep staan, hebben geen onderwijsopleiding gehad. Daarom is er meestal één keer per jaar een training voor deze teachers. Toen we vorig jaar in Malawi waren, hebben we deze training ook gegeven. We keken er dus erg naar uit om dit weer te mogen doen!

Maandag (2e paasdag) arriveerden de teachers, vanuit allerlei districten. ’s Middags gingen we er heen om kennis met ze te maken. Toch wel even slikken, als ze allemaal voor je zitten en verwachtingsvol naar je kijken. Het viel ook wel weer mee, want het overgrote deel van de teachers kenden we nog van vorig jaar. Erg leuk om ze hier weer te ontmoeten!
Dinsdag gingen we van start. Om 8.00 ’s morgens begon de lesdag. Gelukkig zitten niet alle 66 teachers bij elkaar in de klas, maar zijn ze verdeeld in twee groepen. Toen de groepen netjes geïnstalleerd in de klassen zaten, bedacht de headteacher dat we nog geen weekopening hadden gedaan. Braaf sjokte de ene groep naar de andere groep en waren we weer verenigd. Na de weekopening is het tijd voor het Bijbelverhaal. Elke morgen moet een district een Bijbelverhaal voorbereiden. Dat zijn per groep ongeveer 5 personen. Eén van die personen wordt gekozen om het verhaal te vertellen. Dat is voor deze teachers ook best heel spannend! Maar het gaat goed. Mooi om te zien hoe ze hier al in ontwikkeld zijn. Ze beginnen hun verhaal met een introductie. Bijvoorbeeld het paasverhaal. De teacher begon het verhaal door de vraag te stellen: heb je ooit wel eens iemand die overleden was, op zien staan? Of een andere dag deze week: Jezus zoekt verloren schapen. Zondige mensen zoals jij en ik. Wat is het goed om te horen dat de teachers deze boodschap laten klinken, nu hier, maar ook in een klas met zo ‘n 100 kindertjes.
De lesdag bestaat uit twee delen: een ochtenddeel van 8.00-12.00 en een middagdeel van 13.30-16.00. Tijdens het ochtenddeel denken we na over de belangrijke vakken zoals Engels en rekenen. Het is best een hele kluif voor de leerkrachten (en voor ons), maar ze doen enorm hun best!
De afgelopen maanden hebben we regelmatig een kleuterschooltje bezocht, zodat we wisten hoe de teachers lesgeven. Wat ons opviel, is dat de teachers vaak stampen, bijvoorbeeld in één les de letters a-e. Voorzeggen en nazeggen. Of beter gezegd: voordreunen en nadreunen. Elke dag weer. Een kleuter vindt daar natuurlijk niets aan! Of plus en minsommen, kale sommen op het bord. Ook niet erg aantrekkelijk. Natuurlijk bedoelen we dit niet kritisch, want deze teachers doen hun uiterste best en ze kunnen weinig anders, want ze hebben geen opleiding, geen materialen en héél veel kinderen.
Dus aan ons de taak om ze iets bij te brengen waarmee ze in hún situatie iets kunnen. Als voorbereiding op de training hebben we een jaaroverzicht gemaakt voor de vakken Engels en rekenen. Per week kunnen de teachers daarin zien wat ze de kinderen aan moeten leren. Nieuw daarin is dat ze één week de tijd hebben om maar één letter aan te leren en één cijfer, in plaats van dat ze op één morgen het halve alfabet en de getallenreeks van 1-20 stampen.
Het niveau is iets anders dan we verwacht hadden. We moeten enorm veel herhalen en de leerkrachten echt aan de hand nemen. We leren ze dat een les uit drie delen bestaat: een introductie, een kern en een afsluiting. We merken dat dit echt nieuw voor ze is. Als we ze een les laten geven, is er niet altijd een introductie of is de les zomaar opeens afgelopen. Mooi om te horen van leerkrachten dat ze het wel beginnen te begrijpen. Soms verzucht er één: ik heb geleerd dat ik ze echt niet meteen de eerste les al moet laten schrijven! Mooi, dát is nu wat we bedoelen! Die kleine kleutertjes moeten spelen en bewegen, in plaats van letters en cijfers schrijven.
Natuurlijk krijgen de teachers ook huiswerk… Ze maken bijvoorbeeld een lijn met de dagen van de week, zodat dit zichtbaar opgehangen kan worden in de klas. De teachers maken dit op school en geven het aan ons mee naar huis, zodat wij het kunnen lamineren. Dit betekent dat wij het hele weekend achter het lamineerapparaat hebben gezeten, maar ach. Soms liggen we in een deuk om wat we voorbij zien komen. Saturday is bijvoorbeeld startday, airplane veranderd in aeroplane en Sunday wordt sundar. Grappig, maar ook best wel triest. Deze leerkrachten hebben zelf geen goed onderwijs gehad, weten bijvoorbeeld niet goed hoe ze moeten knippen. Dat laat weer de rijkdom van ons onderwijs zien en ook hoe nodig het is dat we deze teachers trainen!

Tijdens de middagen denken we na over life skills, pedagogical skills, motorist skills en games. Tijdens pedagogical skills hebben we de teachers in de spiegel laten kijken. Dat wat jij als leerkracht doet, dat doen de kinderen na. Belangrijk om ze hiervan bewust te maken! De teachers vonden het zeer bijzonder om zichzelf in de spiegel te zien, aangezien een spiegel hier niet in ieders huisraad voorkomt! De gekste bekken werden getrokken en jawel, dat is echt te zien in je spiegelbeeld!
Tussendoor doen we allerlei bewegingsspelletjes, zodat de teachers dat ook met hun eigen klas kunnen doen. Bijvoorbeeld commando pingelen. Omdat we voor pingelen zo gauw even geen Engels woord wisten, hebben we ze het Nederlandse woord maar geleerd. Het Hollandse spelletje commando pinkelen (de g is te moeilijk) gaat nu dus rond in Malawi 😊. Mooi om tijdens zulke spelletjes te benadrukken dat je er ook wat mee léért, bijvoorbeeld de fijne motoriek (commando hol/bol).
Of een middag games. Dan voelen we onszelf ook weer even kind. Alle teachers mee naar buiten en we laten ze kringspellen bedenken. En die weten ze hoor! Daar leren wij dan weer van, hoe deze teachers hun kinderen een spel kunnen laten doen zónder materialen.
We gaven de leerkrachten de opdracht om in groepjes binnen een paar minuten een hoog en stevig gebouwtje te maken. Op het schoolplein liggen genoegen stenen, dus dat moet lukken! Fanatiek dat ze zijn! Binnen korte tijd stonden er allerlei stenen op elkaar en hadden de teachers iets in elkaar gezet. Het is gaaf om ze te zien genieten! En dat is voor ons een aanknopingspunt: wij zien jullie genieten, iedereen is actief. Hoe zouden jullie kinderen in de klas dit vinden? Ja, wel erg leuk! Mooi, ga dat dan maar eens met ze doen!

De training geven we het in het Engels. We hebben een vertaler, die aan het begin van de training erg actief was en vrijwel alles vertaalde. Nu zijn de teachers gewend aan ons Hollands/Engelse accent en is het bijna niet meer nodig om te vertalen! Iets wat we veel zeggen na een relaas is: do you get me (begrijpen jullie het)? Meestal knikken ze braaf 😊. Als ze echt te hopeloos kijken, gaat de vertaler toch maar weer aan het werk. Voor ons is het best een hele uitdaging om de hele dag Engels te brabbelen. Als we moe beginnen te raken, wordt het percentage Nederlandse woorden tussendoor wat hoger, maar zolang ze ons nog begrijpen is dat geen probleem en lachen we er maar om.
Ook erg leuk zijn de timekeepers. In elke groep hebben we één teacher die de tijd bewaakt. De timekeeper in de ene klas neemt zijn taak uiterst serieus. Als het vijf minuten voor tijd is, komt er een briefje de lucht in: 5 minutes. Als die voorbij zijn, komt het volgende briefje: time out. Handig hoor. Die Afrikanen zijn ook van de tijd als het ze uitkomt 😉.

Alle leerkrachten hebben een boodschappentas met daarin allerlei items voor de kleuterschool: een kinderbijbel, gum, liniaal, krijt, schaar, lijm, etc. Deze tassen moeten tijdens de training allemaal nagekeken worden en de missende materialen moeten bijgevuld worden. Van vorig jaar wisten we nog wat een crime dit was. De teachers raken namelijk maar al te makkelijk dingen zomaar kwijt en willen dan graag weer iets nieuws. Dit jaar zijn de blanke dames daar niet van gediend. We hebben ons er goed op voorbereid door een lijst te maken met alle namen en alle items. De eerste dagen zijn alle tassen op z’n kop gegaan en hebben we aangevinkt wat er nog wél was. De missende items zouden ze in de loop van de week krijgen. Eén voor één komen ze de office binnen. Wij pakken onze lijst er weer bij en geven ze wat ze moeten krijgen. Meestal gaat het goed, geen gezeur. Soms ook niet helemaal. De teachers hebben in hun tas een plastic bakje, waarin ze de kleinere spulletjes kunnen doen. De vrouw die nu aan de beurt was, kreeg al haar nieuwe items. Het plastic bakje hoefde voor haar niet vernieuwd. Er zat wel een scheur in, maar dat is bij wel meer materialen hier in Afrika. Het was nog prima te gebruiken, er viel niets uit. Ze kreeg dus ook geen nieuw bakje. Beteuterd haalde ze het bakje uit de tas en liet het aan ons zien. Ja, sorry amai (vrouw), maar de spullen rollen er niet uit en je kunt het nog gebruiken. Ze keek ons boos aan en zei: I’m not happy. Nee, dat zien we. Maar kijk eens wat je allemaal wél hebt gekregen! Oeps. We voelen ons dan best wel een beetje bitches, maar het móet! Als we toegeven aan alles wat ze vragen, kunnen we nog wel wat sponsoracties houden.

Afgelopen week was er ook summerclass. Dat betekent dat er een week lang ruim 300 gesponsorde studenten bij elkaar zijn op een middelbare school. Hier krijgen ze bijles om zich voor te bereiden op de komende examens. Wim is hier vooral erg druk mee. Zaterdag vroeg hij ons om mee te gaan om kleding uit te delen. Wat was dat een toffe ervaring! Voor zover wij konden overzien een goede sfeer, we kwamen een beetje in een kampsetting. We begonnen met het uitdelen van kleding. Alles lag uitgestald op de grond. Elke student kreeg 5 kledingstukken: een shirt met het Timotheos logo, een blouse, trui, shirt en een broek/rok. Dat moet goed georganiseerd worden, anders nemen ze 10 kledingstukken mee in plaats van 5. De studenten kwamen eerst langs om hun naam af te vinken, aan het einde van hun speurtocht naar het goede kledingstuk telden wij na of het klopte. Het voelt zo ‘ongemakkelijk’, maar als je ze de vrijheid geeft, pakken ze die ruimschoots! Na het uitdelen van de kleding was er een voetbaltoernooi. Sorry voor alle Nederlandse jongens, maar wij keken onze ogen uit. Watjes kennen ze hier niet. En maar rennen in de warmte, soms klappen ze op elkaar, hoorden wij het kraken, maar ze renden door alsof het niets is.
Ook zondagavond gingen we weer mee. Wat was dat prachtig! We zaten met z’n allen onder de sterrenhemel en zongen liederen. Echt Afrikaans. Omdat dit geen kerkdienst was, mocht er ook gedanst worden. We proefden echt weer een stukje Afrikaanse cultuur. Wat enorm mooi!

Ondertussen proberen we ons zachtjes voor te bereiden op ons vertrek. En we kunnen jullie zeggen, dat valt niet mee. We realiseren ons hoe we ons hier thuis voelen, dat we van de mensen houden. Het hoort erbij en komt vast ook weer goed 😉. In onze laatste blog zullen we jullie een overzicht geven van de besteding van het sponsorgeld.
Morgen hopen we nog één dag de training te geven. Woensdag tot vrijdag gaan we naar Nsanje, om alle sponsorkinderen daar een nieuw setje kleding te geven. Mooi om dat nog te mogen doen!

Tot snel!