Agogomeeting

Jullie hebben recht op deze blog, want heel veel van de lezers hebben een hele mooie maandag mogelijk gemaakt dankzij het sponsorgeld.

Zaterdagavond leek het op onze veranda wel een lopende band. Allerlei spullen stonden opgestapeld. Dit moest allemaal in een plastic tasje gedaan worden. Natuurlijk hielpen onze tuinmannen mee. Een zak suiker, een zak bonen, zeep, soyapieces, een flesje drinken, een zak rijst, alles ging erin. Dit tasje is een gift voor de oude mensen, die op maandag allemaal naar Namitambo zouden komen. Binnen een uurtje stonden er 150 ingepakte tasjes klaar.

Maandagochtend kwam de truck naar de compound. En weer hielpen alle tuin- en wachtmannen mee. We gooiden 150 zakken ufa (maismeel) in de truck, maar ook alle tasjes moesten ingeladen worden. En daar gingen we, op naar Namitambo.
Toen we daar aankwamen, zat de hele daycare vol met oude mensen. Wat een warm welkom! De dominee had alles tot in de puntjes geregeld. Volgens hem moest het de beste meeting worden, daar deed hij dan ook goed zijn best voor. Hij had vast gekeken of alle mensen die uitgenodigd waren, er waren. En of er niet misschien ook mensen waren die niet uitgenodigd zijn, want dat kan zomaar gebeuren.
Tijd om te beginnen! Een uurtje later dan gepland, maar voor hier maakt dat niet uit. De dominee begon met een meditatie over Elia. Toen was het tijd voor onze speech. We stelden ons voor en vertelden de mensen hoe het mogelijk was om dit te organiseren. Niet vanwege ons, maar door zoveel mensen in Nederland die ons gesponsord hebben. Jullie dus! Ze waren erg dankbaar…
Toen was het tijd voor een feestmaaltijd. Rijst met kip en groenten en een flesje frisdrank. Eén voor een kwamen ze naar het klaslokaal om hun bordje op te halen. En wat genoten ze! Ze ploften neer in het gras, wasten hun handen en smikkelden van de rijst met kip. Voor sommige oude mensen was het wat te veel om het in één keer op te eten. Ze haalden uit hun rok een plastic zakje en we zagen de rijst verdwijnen in het zakje. Deze mensen kunnen thuis dus ook nog genieten van wat rijst met kip! Wij waren best een beetje ontroerd van wat we zagen. Wat geven deze mensen je veel liefde, maar ook andersom. Even naast deze mensen zitten. Praten gaat haast niet, want ze spreken geen Engels. Maar dat maakt niet uit! Een glimlach zegt soms meer dan 1000 woorden.
Na het eten gingen we terug naar de daycare. We zongen met elkaar wat Malawiaanse liederen. Wat was dat mooi! Zingen verbindt echt. We hopen en bidden dat deze oude mensen niet alleen maar genieten van de giften die ze kregen, maar dat ze ook Gods woorden die er klonken in hun hart zullen bewaren.
Aan het einde van de meeting stonden er wat oude dametjes op om ons te bedanken. Dat werd benadrukt met een Malawiaanse dans. De vrouwen zongen een prachtig lied! We verstonden het niet, maar hun dankbaarheid was van hun gezichten af te lezen. Een lichtstraaltje in het best wel donkere leven van deze mensen.
Tijd om naar huis te gaan! Maar voordat ze aan hun tocht naar huis begonnen, kregen ze een zak met ufa en hun plastic tasje met spulletjes erin. Nog meer blijdschap en dankbaarheid! Ze legden de spullen op de grond, opende het tasje en keken verrukt wat er allemaal wel niet in zat! Daarna legden ze alles op hun hoofd en begonnen aan hun weg naar huis. Toen wij, ongeveer een klein uurtje laten, met de auto op weg gingen naar huis, kwamen we nog wat oude mensen tegen.

Eigenlijk was er deze dag een nationale feestdag. Maar de werkers van de daycare waren toch gekomen. Kookmoeders die voor een goede maaltijd zorgden, de dominee die alles geregeld heeft, de matron die het overzicht hield. Ze waren allemaal gekomen om mee te helpen. Het was dus niet eens perse iets wat alleen wij maar geregeld hebben, maar waar de Malawianen zelf aan meegewerkt hebben. Aan het einde verzuchtte ze: het was zo ’n fijne dag! Dat was het zeker… We kunnen haast niet in woorden beschrijven hoe dankbaar en blij de oude mensen waren. Ze zitten dagen bij hun huisje, kunnen op niet meer zo veel plekken komen en zijn vaak erg eenzaam. Als je zelf al moet strijden om je eigen bestaan, hoe kun je dan ook nog voor een ouder iemand zorgen?

We kijken er naar uit om in Mulinga, het arme gebied waar wij één keer in de twee weken komen, ook deze middag te organiseren. Als we 150 oudere mensen uitnodigen, zijn de kosten voor een maaltijd, een zak ufa en een plastic tasje met rijst, bonen, zeep, drinken, zout, suiker en soyapieces, 5 euro per persoon. In totaal is dat dus 750 euro. We hebben al een sponsor voor de helft van dit bedrag, voor 75 oude mensen. Als we nog 375 euro gesponsord krijgen, kunnen we volgende week donderdag deze middag organiseren in Mulinga. Voor vijf euro helpt u al één oudere!
We hopen en bidden dat we deze middag kunnen organiseren. We herinneren ons een lezing, waarin een spreker zei: God komt niet naar de aarde om zakken mais te brengen, daar gebruikt Hij mensen voor. Wilt u daaraan bijdragen?
Het geld kan gestort worden op: NL91 RABO 0312 0275 32, t.n.v. Stichting Timotheos o.v.v. agogomeeting.

Vergeet niet naar de foto’s van deze mooie dag te kijken!