Alsof we nooit zijn weggeweest

We konden het niet laten om een 2e blog te schrijven en jullie mee te laten genieten van onze ervaringen!
Inmiddels zijn we aardig gesetteld hier in het (voor ons) warme Malawi! Het weerzien van de mensen waar we vorig jaar mee mochten werken, maakt dat de glimlach niet van onze gezichten afgaat. Het deelnemen aan de dingen van deze cultuur blijven interessant en een uitdaging en zorgt ervoor dat er heel wat wordt afgelachen. Nsima eten, reizen met de minibus, woordjes leren in het Chichewa, rijden over de hobbelwegen, spelletjes doen met de kinderen en wachtmannen, het groeten van mensen... Dit wordt het warme hart van Afrika genoemd, en terecht. Dit hebben we deze week ook echt zo ervaren.

Donderdag stond een bezoek aan Mbulumbuzi op de planning. Helaas werd Elma deze morgen ziek wakker, dus geniet zij van afstand mee van de verhalen van ons.
In Mbulumbuzi is een daycare van Timotheos. Er is een kleuterschool en een school voor standard 1-4. De kleuterschool was er vorig jaar ook al, maar de school voor standard 1-4 is nieuw. In dit nieuwe schoolgebouw zitten in elke klas maximaal 50 kinderen. Dat lijkt veel (zeker voor ons als Nederlandse juffies), maar dat is weinig vergeleken met de lokale scholen. Daar zitten gerust 120 leerlingen in één klas. Vorig jaar waren wij daar erg van onder de indruk. Zoveel kinderen met maar één leerkracht zorgt ervoor dat de kinderen erg weinig leren. Nu hadden we een inkijkje in deze nieuwe school en wat werden we daar blij van! De lessen zijn veel meer gestructureerd, er is aandacht voor de kinderen, er zijn schoolbankjes, materialen. We werden er warm van! Het is zo mooi om te zien hoeveel er in een jaar tijd is veranderd!
Ook in de kleuterklassen is er veel vooruitgang geboekt. De kinderen zaten eerst de hele morgen op hun stoeltje te luisteren naar de teacher. Nu gingen ze aan de slag met puzzels, werken ze met klei, schrijven ze letters en wordt er hoekenspel ingezet. Er is echt ontwikkeling!
De afgelopen 4 maanden zijn hier 4 vrijwilligers actief geweest die dit op poten hebben gezet. En het resultaat mag er zijn!
We werden ook enorm blij van de ontmoetingen met de teachers en de andere werkers op deze daycare. De matrone vloog ons letterlijk om de hals, wat een mooi mens is dat! Ook de headteacher wist niet wat ze meemaakte toen ze ons weer zag. We voelen ons weer helemaal thuis!
Donderdagmiddag zijn we voor het eerst zelf op pad geweest met de auto. Dat versterkt ons Afrikaanse gevoel. Lekker scheuren over hobbelwegen, zelf je verkeersregels bedenken (want die hebben ze hier niet, of daar houden ze zich niet aan). We zijn naar de maismachine gegaan, waar alle mais gemalen wordt en als maismeel weer weg wordt gebracht. We namen een tuinman mee, die amper Engels spreekt. Oef, dan moet je dus echt een beetje alternatief communiceren. Hij moest erg om ons lachen, en dat gehobbel zorgde ook om heel wat lachsalvo’s. Ook leerden de mensen bij de maismachine ons hoe we de mais moeten ziften. De vrouwen die daar werken, gooien dat met een sierlijke boog omhoog en alle mais ploft weer netjes in de mand. Uhm, wij kunnen dat niet zo. Omhoog gooien gaat nog wel, maar weer netjes opvangen… We werden behoorlijk uitgelachen. Vooruit dan maar 😊.

Vrijdagochtend is Dorenda met één van de vrijwilligers die hier al zit, mee geweest om zakken ufa (maismeel) uit te delen aan oude mensen. Door het hele land zitten kleuterschooltjes van stichting Timotheos. Bij zo ’n kleuterschooltje worden elke maand zakken ufa uitgedeeld aan de oude mensen. Met een volgeladen truck met 200 zakken ufa reden we een rit van 1,5 uur over de hobbelwegen van Malawi. Toen we aankwamen op de bestemming, zagen we allemaal mensen onder de boom zitten. Ze zaten al met smart op ons te wachten! Natuurlijk moet dit een beetje gestructureerd worden, anders jatten de mensen gerust de zakken ufa uit de truck (eigenlijk heel goed te begrijpen). We gingen daarom eerst allemaal een kerkje binnen, waar de pastor (abusa in het Chichewa) begon met gebed en wij ons voor mochten stellen. Mooi om te zien hoe dankbaar de mensen zijn dat wij dit komen doen! En dan uitdelen! Er was een lijst gemaakt met 200 namen van de oude mensen die zich opgegeven hadden. Eén voor een kwamen ze naar buiten en legden wij een zak maismeel van 10 kg op hun hoofden. En zo strompelden ze weer terug naar hun eigen hutje. Of ze waren slim en wachtten tot onze truck weer vertrok, zodat ze een klein stukje mee konden liften in de bak. En zo vertrokken we weer met een wagen vol geladen, alleen nu met mensen, richting de grote weg. Zo mag je dan weer een klein schakeltje zijn om wat voor deze mensen te kunnen betekenen!

In de middag zijn we met Bep mee geweest naar Namitambo. In Namitambo is eenzelfde daycare als in Mbulumbuzi, alleen hier is nog wat minder vrijwilligerswerk verricht omdat deze daycare wat verder reizen is. Vanaf volgende week hopen wij hier veel heen te gaan, om hier in Namitambo het kleuteronderwijs meer op poten te gaan zetten. Erg mooi dat wij hieraan mogen gaan werken, zeker gezien onze ervaring met een kleuterklas de afgelopen 4 maanden. Ook zullen we de teachers van standard 1-4 gaan helpen in de klassen.

Dus, vanaf volgende week zullen we vooral te vinden zijn in Mbulumbuzi en Namitambo. Daar hebben we verschillende taken. Eén van onze taken is om een foto te maken van elk sponsorkind (450). Ook mogen ze een tekening maken en zullen wij een verhaaltje schrijven over de omstandigheden van de kinderen. T.z.t. zal dit allemaal opgestuurd worden naar de sponsors in Nederland. Het is gaaf dat we op deze manier alle kinderen even onder ogen te zien krijgen en wat meer over hun omstandigheden te weten komen. Daarnaast gaan we in Namitambo aan de slag om de teachers verder te helpen.

Maandag is hier een soort Bevrijdingsdag en zijn alle scholen dicht. Geen probleem, wij kunnen ons rustig voorbereiden op onze werkzaamheden.
In Nederland schijnt het koud te zijn, hier genieten we van de zon en de prachtige natuur. Gelukkig valt hier af en toe ook een flinke plons water, waardoor op verschillende plaatsen de maïs hard groeit. Soms kunnen we het ons maar moeilijk voorstellen dat we aan het begin van deze week nog in Nederland waren!

Een goed weekend allemaal!